Wspomnienia z Maroka cz. I - Agadir

    Wszystko co piękne szybko się kończy. Niestety. Tak też było i moim przypadku.Moja tygodniowa wizyta w Maroku zleciała niczym błyskawica. Była to podróż pełna ekcytujących wrażeń i emocji, niesamowitych , zapierających dech w piersiach widoków, oszałamiającej gry kolorów, zmysłowych, urzekających zapachów. Czułam się tam jak w zupełnie innym świecie, zapominając praktycznie o tym, że istnieje inne życie,które miałam tu - w Polsce. Nasza bazą noclegową i wypadową był Agadir. Spore miasto, bo liczące ponad 700 tys. mieszkańców jest miastem kontrastów. Miasto dużej biedy, bałaganu a jednocześnie widocznego bogactwa i przepychu( zwłszcza pałac królewski). Hotele  w Agadirze są usytuowane jakby na obrzeżach miasta, jest to tzw. strefa turystyczna.

        Wszystko co jest dookoła jest piękne, czyste, biel budynków bije nas po oczach, a kołyszące się zielone palmy dają nam niezwykle przyjemny cień podczas gorącego dnia. Jednak kiedy tylko znajdziemy się poza tą strefą okazuje się, że Agadir to nie tylko miasto z tysiąca i jednej nocy, ale i ,chyba przede wszystkim normalne miasto, gdzie żyją normalni, zwykli ludzie, kórzy tak samo jak my borykają się z trudami życia codziennego, pracują, dzieci ich chodzą do szkoły, a weekendy spędzają na zabawie. Chcę Wam w kilku zdaniach i zdjęciach pokazać Agadir, ukazać jego piękno i codzienność jaka nie jest pokazywana w przewodnikach. Agadir nie jest typowym miastem jak każde inne w Maroku, a to z powodu tego, że w roku 1960 miasto ucierpiało podczas bardzo silnego trzęsienia ziemi, w którym zginęło ponad 15 tysięcy osób, a ponad 20 tysięcy straciło swoje domy.Agadir to także piękna, szeroka ( 300 m) plaża w kształcie półksiężyca, którą spacerując możemy podziwiać widok na kasbę ( fortecę) z której rozpościera się panorama portu, oceanu,miasta.

Dla mnie zwiedzanie, poznawanie różnych miejsc nie ogranicza się do leżenia nad basenem z drinkiem w ręku. Owszem jest to fajne, ale mnie na dłuższą metę męczy. Wolę wsiąść w taksowkę, objechać z miejscowym taksówkarzem miejsca, jakich leżąc przy hotelowym basenie nie miałabym okazji zobaczyć. Fajnie jest wtopić się w tłum ( chociaż w tym przypadku było to trudne:-), zakosztować miejscowych potraw,poczuć atmosferę tego miejsca. Tych wszystkich emocji jakie towarzyszyły mi podczas tej wyprawy nie opowiem Wam, bo tego nie da się zrobić. Każdy musi tego doświadczyć sam. Ale myślę, że czytając i oglądając zdjęcia poczujecie chociaż przez moment atmosferę magicznego Maroka. Zatem- kochani jesteście gotowi na wycieczkę? - usiądźcie wygodnie i dajcie się porwać niesamowitej przygodzie:-)

Widok z kasby na port i wybrzeże oceanu

Port rybacki. Aż trudno uwierzyć, że niektóre z tych łódek jeszcze pływają

Taki widok to niestety codzienność

Popijając pyszną, miętową herbatkę na miejscowym souk-u ( suku) czekam aż na mojej dłoni pojawi się orientalny,pomarańczowy motyw

Niezwykle przemiły pan, z którym targowanie się było czystą przyjemnością

Taką ośmiornicę ocean wyrzucił nam prosto pod nogi:-)

Widok na fortecę. Widnieje na niej napis :"Bóg,Król,Ojczyzna"

Pięknie wygląda wieczorem, oświetlony

A to ja:-) w nowym porcie

Tutaj widzimy przepiękny okaz młodego rekina

na targu w porcie

 

Wieża jednego z meczetów w Agadirze

 

Jedne z najlepszych ostryg jakie jadłam. One naprawdę pachniały oceanem:-)

 

Dzieci idące do szkoły

 

    Na razie kończę tą opowieść, bo w końcu okaże się, że wstawiłam wszystkie zdjęcia i nie będzie nic na później:P. A już niedługo przepiękne, górskie krajobrazy i widoki jakich nigdy nie widziałam. Na rozgrzewkę wrzucam  tzy zdjęcia, aby Was zachęcić do dalszego czytania. Dobranoc, niech Wam się przyśni magiczny sen, który przeniesie Was do cudownej krainy pełnej słońca:-)

 

 

Browar Staromiejski Jana Olbrachta w Toruniu

   Ostatnio miałam okazję testowania dań w ramach akcji "Blogerzy smakują" organizowanej przez portal Uroda i Zdrowie. Restauracja do jakiej się udałam to "Browar Staromiejski Jan Olbracht" w Toruniu.
Lokal ten jest położony w samym centrum, zaledwie kilkaset metrów od pomnika Mikołaja Kopernika; trzeba skręcić w małą, uliczkę po lewej stronie.

Restauracja jest podzielona jakby na strefy : na samym dole jest piwnica z miejscem, gdzie można spotkać się w dużym gronie osób, wyżej są małe, intymne miejsca do posiedzenia we dwójkę, w czwórkę. Następnie klika stolików w części jakby nieoficjalnej oraz bardzo fajny pomysł - biblioteczka gdzie panuje ciekawa atmosfera.

Już od progu powitała nas uśmiechnięta pani kelnerka, która zaprowadziła mnie i mojego męża do zarezerwowanego dla nas stolika. Otrzymaliśmy menu i chwilę na zastanowienie się nad wyborem potraw.
Jednogłośnie zdecydowaliśmy, że napewno spróbujemy produktu flagowego - jakim jest piwo warzone na miejscu. To był strzał w 10!
Piwo po prostu było genialne! Wzięliśmy zestaw degustacyjny składający z czterech porcji różnego piwa po 125 ml każde.W każdym miesiącu warzone jest inny rodzaj piwa - w tym było Ale.

Od lewej: Pils, śmietanka niefiltrowana ( pszeniczne),piernikowe,specjalne Ale

Jako przystawkę wybrałam krewetki w tempurze. Jako, że jestem fanką owoców morza nie mogłam odmówić sobie tej przyjemności. Krewetki okazały się bardzo smaczne, nierozgotowane ani nie za twarde. Po prostu w sam raz na ząb.Bardzo dobry wybór do piwa. Tempura była dobrze wysmażona, chrupiąca.

.
Potem była kolej na zupy.Moim łupem padł krem borowikowy. Jak dla mnie był on za bardzo grudkowaty, aczkolwiek w smaku był dobry.Kluseczki półfrancuskie bardzo smaczne, delikatne, rozpływające się w ustach.

Robert zdecydował się jak zawsze na żurek.Został on podany w specjalnym kociołku, z dodatkami jakimi obydwoje bardzo lubimy.Z jajkiem, białą kiełbaską oraz kawałkami boczku. W smaku był bardzo dobry,choć ja preferuję nieco kwaśniejszy smak. Na duży plus zasługuje kiełbasa, która jest robiona na miejscu. Żółtka od jajek nie były sine, jak to ma się niestety w większości restauracji, a czego ja nie znoszę.

Później była kolej na danie główne. Ponieważ od pewnego czasu bardzo promuje się gęsinę, a restauracja ta posiada ją w swoim menu postanowiałam się na nią skusić.Była to gęsina po staropolsku z pierogami z kaszą i modrą kapustą.

Uważam, że był to bardzo dobry wybór. Smak gęsiny przypominał mi smak kaczki, jaką przygotowuje od czasu do czasu moja mama. Mięso było delikatne, nie trzeba było go żuć:-). Pierogi z kaszą bardzo fajne połączenie.Ciasto miękkie, elastyczne, nie czuć było nadmiaru mąki.Jedynie kapusta była dla mnie za mdła - jakby zapomniano ją doprawić.
Roberta wybór to polędwiczka wieprzowa marynowana w żubrówce, podawana z sosem grzybowym z dodatkiem placków ziemniaczanych i warzyw gotowanych na parze.

Również bardzo smaczna potrawa. Polędwiczki zostały dobrze przyprawione, były usmażone w sam raz, na szczęście nie zostały wysuszone. Placek ziemniaczany jak dla mnie idealny - chrupąiący, lekki w smaku i złocisty. Fajne ugotowane były też warzywa, często jest z nimi problem w retauracjach, są po prostu za twarde.Te tutaj nie były za twarde, ale również nie były paćką:-).
Mając jeszcze malutką część miejsca w naszych żołądkach daliśmy namówić się na deser pani kelnerce. Zazwyczaj tego nie robię, ponieważ już sama myśl o czymś słodkim mnie cofa, po takim najedzeniu się. Jednak tutaj na szczęście po deserze nie mdliło mnie. Był to kawałek ciemnego biszkoptu przełożony kremem z serka mascarpone i twarogu z dodatkiem gruszek. Całośc ładnie podana, orzeżwiająca. W smaku bardzo serowe i smaczne.Zresztą i ciasto również jest własnoręcznie robione w "Browarze Staromiejskim", jak i chleb, który jest produkowany na piwie Pils.

Ogólnie podsumowując to miejsce i kuchnię-to bardzo przypadło mi/ nam do gustu. Co ważne, panowała luźna, niekrępująca atmosfera, chociaż muszę przyznać, że ruch był bardzo duży. Zauważyłam sporo osób obcojęzycznych, co według mnie jest plusem. Jak najbardziej lokal ten to obowiazujący punkt wizyty w Toruniu oprócz pominika naszego słynnego astronoma oraz planetarium. Obsługa jest sprawna, kelnerki i osoby w barze uśmiechnięte i skłonne nam pomóc w każdej sytuacji.
Trochę jednak zasmucił mnie fakt, że nie udało mi się skontaktować z szefem kuchni, miałam jeszcze do niego kilka pytań. Jednak na moje dwa e-maile nikt nie odpowiedział, co uważam za rzecz niedopuszczalną, ponieważ skoro jest podany namiar to chyba ktoś czyta te wiadomości?.
Czy jest rzecz jaka mi tam nie podobała? Tak - jest to sposós ozdabiania talerza. Każda dekoracja była prawie taka sama; trochę kiełków i fioletowy jadalny kwiatek. Jestem raczej estetką i zwracam uwagę na takie szczegóły jak rozmazany sos, odciski palców na talerzu.Myślę, że tutaj trzeba jeszcze popracować nad estetyczną stroną, ponieważ jest ona gdzieś w tyle. Mam nadzieję, żę na następny raz jak odwiedzę to miejsce, to na talerzach będzie widać większą inwencję twórczą i wyobraźnię.
Jednakże polecam Wam " Browar Staromiejski" do odwiedzenia:-)

Tutaj link do strony restauracji:"Browar Staromiejski Jan Olbracht"

Powrót

Kochani wróciłam z cudownych wczasów z Maroka, próbuję się teraz odnaleźć na nowo:-). Od jutra zabieram się do opisywania Wam tych wszystkich rzeczy i emocji jakie mnie spotkały podczas tego tygodnia. Wszystko tam było niezwykłe! A zaczęło się od testowania dań w Browarze Staromiejskim w Toruniu, lunchu w Atelier Amaro. Następnie była wycieczka do Marrakeszu poprzez góry Atlas, wizyta w marokańskim riadzie, cudowne smaki. Spróbuję Wam przybliżyć tą jakże niezwykłą kuchnię!

Targ rybny w porcie w Agadirze

Oszałamiająca zieleń w hotelowym ogrodzie

Niesamowite widoki podczas podróży do Marrakeszu

Widok na port w Agadirze

Jeden z momentów w Atelier Amaro

Mała część przypraw na miejscowym souk-u

Atelier Amaro

To będzie dla mnie kolejne niezwykłe doznanie i doświadczenie kulinarne:-) Już jutro będę miała zaszczyt być w pierwszej w Polce restauracji odznaczonej gwiazdką Michelina. To taka nasza krajowa perełka:-). Jak tylko wrócę z wczasów podzielę się z Wami wrażeniami:-).
Dla chętnych - odsyłam do lektury o Panu Wojciechu Modeście Amaro- Modest Amaro - nie jestem restauratorem, jestem kucharzem.

Maroko - to już jutro:-) no pojutrze:P

Kochani zaniedbałam Was trochę, ale to tylko ze względu na kutrzejszy wyjazd do Warszawy a potem do Maroka:-), w końcu się doczekałam:-). Mam nadzieję, że lot minie spokojnie. Postaram się WWam jutro napsiać parę zdań nt. Broawaru Staromiejskiego, w któym miałam okazję być w sobotę. Do usłyszenia!

Testowanie dań w Browarze Staromiejskim w Toruniu

Czekam na jutrzejszy dzień z niecierpliwością, ponieważ jadę do Torunia, aby przetestować dania  w "Browarze Staromiejskim" w Toruniu. Nagrodę tę, udało mi się wygrać w ramach akcji :" Blogerzy smakują", która jest organizowana przez portal www.urodaizdrowie.pl.
Jestem niezmiernie ciekawa tych wszystkich  dań i piw jakie serwują :-) Już niedługo  na moim blogu relacja z tej wizyty!

Masło orzechowe

Kochani nie wiem jak Wy, ale ja bardzo lubię masło orzechowe. Przyznam szczerze, że kojarzy mi się ono z dzieciństwem. Paręnaście lat temu w telewizji leciała " Ulica Sezamkowa" i tamtejsze dzieci zajadały się kanapkami z masłem orzechowym. Jejku, jak ja wtedy chciałam spróbować takiego masła!:P. Ale, czasy były jakie były, masło orzechowe pozostało jedynie w sferze marzeń:-). Dopiero po kilkunastu latach, kiedy w Polsce otworzyły się drzwi na rynki zachodnie, było mi dane spróbować owego masła. Powiem szczerze, że smak był inny niż sobie wyobrażałam przez te wszystkie lata:-). Zresztą mam tak ze wszystkim i pewnie nie tylko ja - kiedy sobie coś wyobrażam, jakieś miejsce gdzie mam jechać, film jaki obejrzałam na podstawie przeczytanej książki, różnią się od rzeczywistości i to czasem sporo.
Maseł orzechowych jest w sklepach kilka do wyboru. Denerwuje mnie tylko to ,że oprócz orzeszków są tam substancje, których raczej jeść bym nie chciała. Chodzi mi tutaj mi.in o : tłuszcz - rafinowany olej, spotkałam też z orzeszki z tłuszczem palmowym!, środki konserwujące itp...
Masło jakie ja przygotowuję to tylko orzeszki, odrobina soli i cukru pudru. Bez zbędnej chemii.
Więc potrzebować będziemy:
- ok. 200 dag orzeszków ziemnych
- blender
- sól i cukier puder do smaku

Przystępujemy do działania.
1. Przygotowujemy orzeszki- to znaczy : albo prażymy je na patelni przez chwilę, aż zaczną nam pachnieć:-), albo prażymy w piekarniku. Nagrzewamy piekarnik do temperatury 180 st. i prażymy orzeszki przez ok.5-10 minut. Pamiętajmy tylko o wyłączeniu górnej grzałki! ja za pierwszym razem zapomniałam i otrzymałam czarne ziarna i zasmrodzone, zadymione mieszkanie:-).

2. Kiedy nasze orzeszki są gotowe do dalszej obróbki wkładamy je blendera i zaczynamy " blenderować":P.Jeśli chcecie masło bardziej aksamitne, miksujemy na gładką pastę, jeśli bardziej crunchy to do pasty dodajemy kilka - kilkanaście posiekanych, pokruszonych orzeszków ziemnych. Następnie możemy dodać trochę soli i cukru pudru ,do wyrównania smaków i chwilkę razem jeszcze mieszamy. Potem przekładamy do słoiczka i gotowe! Trzymamy w lodówce.
Smacznego!